“Tuinbouw is hèt vak voor mij: de vele gewassen, de diversiteit aan taken, de verfijndheid van het vak, de veel directere afzet, het mooi presenteren. Op één dag doe je zoveel verschillende dingen. Daarnaast gaat het ook om een stukje schoonheid; om de artistieke insteek ervan.”

“Warmonderhof voelde voor mij als thuiskomen”

Lisanna Lambrechtsen (22) is ten tijde van dit interview student-ondernemer op schooltuin LOT en ze zit aan het begin van haar vierde jaar.

“Ik moest kiezen tussen de kunstacademie en Warmonderhof. We leven in een tijd waarin er veel verandering nodig is in de kern van de samenleving. Landbouw ligt zo aan de basis van die samenleving, dat ik daar de grootste noodzaak voelde. Natuurlijk kun je via de kunstacademie ook impact en verandering bewerkstellingen, maar dat zit veel meer in de beleving en gedachtewereld dan de landbouw, die veel aardser is. Wat je eet, gaat over de wortels van de wereldproblematiek.”

Liefde voor de natuur

Ik kom uit een gezin met veel liefde voor de natuur. Tijdens vakanties en vrijetijd speelde respect voor natuur en schoonheid altijd een grote rol. Ik ging veel wandelen met mijn pa. Hij nam ons mee naar de mooiste plekken. Mijn ma is een museumfreak, een echte kunstliefhebber. Ook houdt ze van koken en het verwerken van producten tot een mooi gerecht.

Toekomst na Warmonderhof

Ik vond het spannend om met mijn vwo-opleiding naar het mbo te gaan. Het lag meer in de lijn om naar de universiteit te gaan, natuurlijk. Maar Warmonderhof dat voelde voor mij zó erg als thuiskomen. Geen twijfel. Zo’n huisje, daar wilde ik wonen. Als ik hier op Warmonderhof was, zat ik gewoon te stralen. En dan kwam ik thuis en dan ging dat stemmetje van het vwo weer tegen me tekeer: maar je moet wèl uni doen! Ik heb daarom veel gesprekken gevoerd met de mensen om me heen. Ik ben blij dat ik heb gedaan waar mijn hart ligt. Mijn ouders stonden daar ook helemaal achter. In het eerste jaar had ik heel erg de behoefte om landbouw met kunst te verbinden. Het kunstzinnige zie je op veel bd-bedrijven natuurlijk ook terug. Nu ik de praktijkervaring van Warmonderhof binnen heb, zeker na het afgelopen jaar als student-ondernemer, sluimert het idee van de kunstacademie weer.”

Tussenjaar op biodynamische stadsboerderij

Ik heb mijn externe halfjaarstage gelopen bij Caetshage, een stadsboerderij in Culemborg. Daar heb ik mijn liefde voor de sierbloementeelt ontdekt. Bij Caetshage hadden ze een winkel en was er veel contact met de consument. Dat directe contact, het voelen van de dankbaarheid naar elkaar als tuinder en consument; dat geeft veel voldoening en gezelligheid. Ik merk dat ik daar veel levenskracht uit haal. Op onze zelfoogsttuin LOT, waar ik met nog twee vierdejaars studenten zelfstandig onderneem, ontvangen we ook consumenten. Het is een zelfpluktuin, dus de klanten mogen het zelf komen doen.

De tuin als spiegel

In de toekomst wil ik graag nog meer leren over fruit en fruiteelt. Maar tot dusver is mijn gewas de doperwt. Doperwten zijn zo leuk om te plukken, en ik vind de plant heel mooi. Dit najaar verheug ik me op de pronkboon Lady Di; met zo’n klein, rood bloemetje.
De magie van het groeien, dat de elementen het zo overnemen en van zo’n kiemplantje een ‘gigagrote’ plant maken. Daar verwonder ik me dagelijks over. De tuin van LOT is echt mijn leermeester; mijn spiegel. Daarnaast is het ondernemen zelf heel prikkelend. Het houdt me wakker. Ik wissel veel uit met mijn twee mede-ondernemers en natuurlijk krijgen we begeleiding van school. Ook de theorie sluit mooi aan. We hebben net een les bodemkunde gehad: de rekenkant, de stikstofdynamiek, de beschikbaarheid ervan en het opnemend vermogen van de plant. Onderzoeksinstituut Louis Bolk heeft een programma opgezet waarbij je je bouwplan kunt doorrekenen: bijvoorbeeld je mineralenbalans en organischestofbalans. Dat is heel waardevolle kennis voor ons.

Zielsverwanten

Ik heb inmiddels op de woonderij alle combinaties uitgeprobeerd. Momenteel woon ik in een huisje met zes personen. Ik had niet verwacht hier mensen te vinden alsof onze zielen al heel lang bij elkaar zijn. Ik had altijd wel vrienden maar voelde me vaak ook een beetje een buitenbeentje. Het wonen hier en het contact met mijn medestudenten is een verademing; zo vertrouwd, dat je het beste bij elkaar naar boven wilt halen. Ik heb hier geleerd om met respect te communiceren, en zo dingen te zeggen die me storen. Over het huishouden bijvoorbeeld. Ik heb hier geleerd om niet alleen met mensen om te gaan als ik me goed voel, maar ook als ik me minder goed voel. Je leeft hier constant samen. Normaal zou ik me terugtrekken maar hier heb ik me heel gedragen gevoeld. Dat is heel waardevol. Zulke vriendschappen verrijken je bestaan. Mijn hartverlangen wordt hier gelest.”

Nieuwsgierig geworden? Neem eens een kijkje op Warmonderhof!